Objawy wypalenia zawodowego obejmują szereg symptomów, w tym depresję, wyczerpanie psychiczne i fizyczne, niepokój i brak koncentracji. Niestety, w przypadku zawodów pomocowych jest to wyjątkowo niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do błędnych diagnoz, źle dobranej interwencji w przypadku klientów suicydalnych, pomyłek w wystawianiu recept i podawania leków oraz ogólnej apatii wobec pacjentów/klientów.
Wypalenie zazwyczaj oparte jest na poczuciu braku kontroli nad swoim życiem zawodowym i braku współbrzmienia z pracą, którą niegdyś uważało się za idealną, albo całkiem niezłą.
Według psycholożki Christiny Maslach, pionierki w badaniu wypalenia zawodowego i twórczyni Inwentarza Wypalenia Zawodowego Maslach (MBI), wypalenie nie jest znakiem osobistej słabości lub złego nastawienia, ale raczej niedopasowania między pracownikiem a pracą. Im większe niedopasowanie, tym większa możliwość wypalenia zawodowego. Maslach dodaje, że objawy wypalenia zawodowego rozciągają się na kontinuum i na wczesnych etapach można ich po prostu nie zauważyć.
Znaki ostrzegawcze, na które warto jest zwrócić uwagę:
- Coś takiego, jak dobry dzień w pracy przestał istnieć.
- Uczucie wyczerpania.
- Odczuwanie niewyjaśnionych bólów.
- Utrata zainteresowanie większością lub wszystkimi rzeczami, które kiedyś sprawiały przyjemność.
- Wszechogarniające poczucie bezradnści.
- Poczucie uwięzionia i samotności.
- Utrata motywacji.
- Izolowanie się od kolegów.
- Ciągłe poczucie złości, frustracji i urażenia.
- Narastający pesymizm.
- Ciągłe narzekanie, marudzenie i wygadywanie.
Nadmierne narzekanie i negatywizm mogą być objawami wypalenia zawodowego.
Można zapytać, czy narzekanie jest naturalną konsekwencją negatywnego obrazu świata, czy może to drugie jest wynikiem ciągłego narzekania? Bo chociaż możemy myśleć, że narzekanie nam pomaga, w rzeczywistości podsyca ono nasze negatywne nastawienie i emocje.
Wszyscy zapewne nieraz doświadczyliśmy negatywnego nastawienia w miejscu pracy – a na pewnym etapie prawdopodobnie sami nawet narzekaliśmy na kogoś lub coś.
Nagminne natomiast narzekanie i malkontenctwo, jest ściśle związane z przyjęciem, przez osobę doświadczającą wypalenia zawodowego, krytycznego i pesymistyczny poglądu nie tylko na to, co związane jest z pracą, ale także na otaczający świat.
Niestety, nie kończy się tylko na tej jednej osobie. Ciągłe uskarżanie się i wyolbrzymianie problemów, wyczerpuje emocjonalnie i negatywnie wpływa na morale, kreatywność i produktywność całego zespołu.
Narzekanie trzyma nas w negatywnych emocjach, wywołuje niepokój i prowadzi do obniżenia nastroju.
W pracy osoba taka może mieć bardziej negatywne nastawienie wobec kolegów, klientów, menadżerstwa i jakichkolwiek zmian. Zaczyna też kwestionować sens wykonywanych zadań, co nierzadko przekłada się na nieuważność lub w skrajnych sytuacjach może prowadzić do przypadków zaniedbania.
Następnym razem, przysłuchaj się osobie, która ponadmiarowo narzeka. Zwróć uwagę na całokształt jej postawy i funkcjonowania w pracy. Czy zawsze taka była, czy może zauważasz w jej zachowaniu inne niepokojące objawy? A może to Ty jesteś tą osobą? Czy jest to tylko rodzaj osobowości, czy może za wiecznym narzekaniem kryje się wypalenie zawodowe.
Pamiętaj — wypalenie to powolny problem, który rozwija się z czasem. Aby go zauważyć, musisz zachować czujność.
Wypalenie zawodowe to poważny problem wśród zawodowych pomagaczy. Należy jednak pamiętać, że to my jesteśmy odpowiedzialni za rozpoznanie i poradzenie sobie z jego objawami.
Jeśli spodobał Ci się ten wpis polub go. Jeśli interesują Cię podobne tematy zostaw mi komentarz.
Pozdrawiam,
Zuzanna
Zdrowie i Psychika – Zuzanna Gąsienica
Podobne artykuły.
Zdrowie i Psychika – Zuzanna Gąsienica
Wiedza Doświadczenie Rozwój
Dodatkowo może zainteresować Cię PDF o symptomach wyczerpania psychicznego.
Zdrowie i Psychika - Zuzanna Gąsienica 