W pracy terapeuty często pojawiają się trudne i wymagające momenty, zwłaszcza gdy pacjent wyraża myśli samobójcze podczas sesji. To delikatne zagadnienie wymaga od specjalistów nie tylko wiedzy, ale i empatii oraz skutecznych narzędzi interwencyjnych.
Niniejszy artykuł ma na celu dostarczenie terapeutom praktycznych wskazówek dotyczących reagowania i zapewnienia adekwatnego wsparcia dla pacjentów z myślami samobójczymi.
Co zrobić, kiedy podczas sesji pacjent mówi nam o myślach samobójczych.
Krok 1: Stwórz bezpieczne środowisko.
- Zatrzymaj bieżący tok sesji.
- Zapewnij pacjenta, że jest w bezpiecznym miejscu i że bierzesz to, co mówi poważnie.
- Utrzymuj bezpośredni kontakt wzrokowy, jeśli to możliwe, i używaj spokojnego, empatycznego tonu głosu.
Krok 2: Zadaj bezpośrednie i konkretne pytania.
- Zadaj bezpośrednie pytanie: „Czy myślisz o zrobieniu sobie krzywdy teraz?”
- Jeśli odpowiedź jest twierdząca, zapytaj o szczegóły: „Czy masz plan, jak byś to zrobił?” oraz „Czy masz dostęp do środków, które mógłbyś użyć?”
Krok 3: Dokładnie oceń ryzyko z jakim masz do czynienia.
Oceń ryzyko na podstawie odpowiedzi:
- Czy plan jest konkretny?
- Czy pacjent ma środki do wykonania planu (np. leki, broń)?
- Czy pacjent ma intencje odebrania sobie życia (myśli samobójcze nie zawsze oznaczają chęć i intencję odebrania sobie życia).
- Czy są wcześniejsze próby samobójcze?
- Czy jest potrzeba skierowania pacjenta do ośrodka interwencji kryzysowej?
Krok 4: Słuchaj aktywnie i nie popędzaj pacjenta.
- Aktywnie słuchaj, co pacjent mówi, nie przerywając.
- Okazuj empatię i zrozumienie dla jego stanu emocjonalnego.
- Zapewnij, że pacjent nie jest sam i że pomoc jest dostępna.
Jeśli możliwe: Ważnym aspektem jest również edukacja pacjenta i jego bliskich na temat samobójstwa, znaczenia wsparcia i dostępnych zasobów pomocowych. Terapeuta powinien zapewnić informacje o lokalnych grupach wsparcia, liniach pomocy i innych zasobach, które mogą być pomocne w przyszłości. Edukacja ta powinna również obejmować sposoby, w jakie bliscy mogą wspierać osobę z myślami samobójczymi, pomagając w budowaniu bezpiecznego i wspierającego środowiska.
Krok 5: Stwórz plan bezpieczeństwa.
Jeśli ryzyko jest niskie lum średnie (brak konkretnego planu lub środków), wspólnie z pacjentem opracuj plan bezpieczeństwa. Obejmuje to:
- Ustalenie działań, które pacjent może podjąć, gdy pojawiają się myśli samobójcze (np. dzwonienie do przyjaciela, wychodzenie na spacer).
- Ustalenie osób kontaktowych w sytuacjach kryzysowych.
- Ustalenie, kiedy pacjent skontaktuje się z terapeutą przed następną sesją – jeśli jest możliwość można zaoferować sesję kryzysową.
Krok 6: Co zrobić w przypadku wysokiego ryzyka.
Jeśli ryzyko jest wysokie (konkretny plan i dostęp do środków, chęć):
- Rozważ wezwanie służb ratunkowych lub skierowanie pacjenta do ośrodka interwencji kryzysowej, gdzie przeprowadzona zostanie specjalistyczna ocena ryzyka.
- Pozostań z pacjentem, dopóki pomoc nie nadejdzie.
Krok 7: Udokumentuj swoje działania.
- Dokumentuj szczegóły rozmowy i podjęte działania.
- Ustal plan dalszej terapii i monitorowania sytuacji pacjenta.
- Rozważ skonsultowanie się z innymi specjalistami, aby uzyskać dodatkowe wsparcie dla pacjenta.
Podsumowując, reakcja na uporczywe myśli samobójcze pacjenta podczas sesji terapeutycznej wymaga od terapeuty zarówno profesjonalizmu, jak i empatii. Kluczowe jest stworzenie bezpiecznego środowiska, w którym pacjent może wyrazić swoje obawy i uczucia, oraz przeprowadzenie dokładnej oceny ryzyka samobójczego. Terapeuta musi być przygotowany do szybkiego działania, w tym do odpowiedniej interwencji w przypadku wysokiego ryzyka, oraz do długoterminowego planowania i współpracy z innymi profesjonalistami.
Praca z pacjentami borykającymi się z myślami samobójczymi, choć wymagająca, jest niezwykle wartościowa. Jako terapeuci, mamy niepowtarzalną okazję do dokonywania pozytywnych zmian w życiu tych osób. Każda sesja, każda rozmowa i każdy krok na drodze do zdrowienia naszych pacjentów przyczynia się do tworzenia jaśniejszej przyszłości dla nich.
Pamiętajmy, że nasze zaangażowanie, umiejętności i empatia mogą być światełkiem nadziei dla kogoś w ciemności. To właśnie w tej roli, jako terapeuci, mamy siłę, by wprowadzać zmiany, które trwają i inspirują.
Pozdrawiam,
Zuzanna Gąsienica
Zapisz się i pobierz e-book.
„Otwarte rozmowy o samobójstwie w pracy socjalnej”
Dowiedz się, jak profesjonalnie i z empatią podejść do trudnych tematów, takich jak ryzyko samobójstwa.
Zgłęb praktyczne metody diagnozy i interwencji i zyskaj pewność siebie w rozmowach, które mogą uratować życie.
Nie czekaj. Dołącz do społeczności profesjonalistów, którzy chcą zrobić różnicę.
Wpisz swój email poniżej i zacznij od razu!
Pobierając nasz e-book, wyrażasz zgodę na dołączenie do „Newslettera Zawodowego Pomagacza”. Będziemy przesyłać Ci wartościowe informacje, wskazówki oraz aktualności związane z zawodową pomocą i rozwojem osobistym. Gwarantujemy, że Twoje dane pozostaną chronione i nie zostaną udostępnione osobom trzecim. Masz również pełną kontrolę nad swoją subskrypcją – w każdej chwili możesz zrezygnować z otrzymywania wiadomości, korzystając z linku do wypisania się znajdującego się w stopce każdego e-maila.
Rozwijaj swoje umiejętności i pewność siebie: zarezerwuj sesję superwizji lub konsultacji przypadku ze mną, aby przekształcić wyzwania zawodowe w możliwości wzrostu i skuteczniejszej pomocy.
Podobne artykuły.
Zuzanna Gąsienica
SZKOLENIA I KONSULTACJE Z PROBLEMATYKI SAMOBÓJSTW
Zuzanna Gąsienica 